تقدیم به قلب پاک همه گلدکوئستی ها...
از وقتی وارد گلدکوئست شدم با گلدکوئست خوردم، خوابیدم، کار کردم، زندگی کردم و هرگز آن را رها نکردم. چون گلدکوئست مرا به سرمنزل مقصودم که همان اهدافم است خواهد رساند.
در پی مخالفت هایی که تا بحال با گلدکوئست شده من اصلا تعجبی نداشته ام چون انتظار چیز دیگری را نداشتم. تنها موضوعی که در مقالات روزنامه ها و برنامه های تلویزیونی بسیار باعث رنجش من شد مورد تمسخر و تحقیر قرار گرفتن اهداف مقدس گلدکوئستی ها بود.
انگار بعضی از آقایان یادشان رفته که از میان همین مردم برخاسته اند؛ پس نمی دانم چرا مردم را کودن و احمق معرفی می کنند؟!
یادمه تو یه برنامه تلویزیونی، گفته شد در جلسات آموزشی گلدکوئست به اعضا یاد می دهند که رویا پرداز باشند و با آرزوهای خود دیگران را هم بدبخت کنند و به نوعی آنها را به رویاهای شیرین می برند تا از آنها به سمت مقاصد شومشان استفاده کنند!!!!!!!!!!!
باور کنید وقتی این جملات را می شنیدم از شدت ناراحتی بغض کرده بودم و به حال گوینده تاسف می خوردم.
می دانید چرا؟
چون واقعیت چیز دیگری بود که من خودم آن را تجربه کرده بودم.
پس بخوانید تجربیات واقعی و تلخ و بعضا شیرین مرا؛
در طی این مدتی که عضو گلدکوئست بوده ام یادگرفته ام برای کارم مقصد و هدفی تعیین کنم تا هر وقت سختی ها و مشکلات کار به سراغمان آمد یاد هدفم بیفتم و انگیزه ام را از دست ندهم. در جلسات گلدکوئست این فرصت به من دست داد تا بی پروا و بدون خجالت راجع به هدفهام صحبت کنم.
اما در بسیاری از موارد در برابر این همه انسان بزرگ با قلبهای مهربان حتی خجالت می کشیدم سرم را بالا بگیرم.
- با دوستی ملاقات کردم که می گفت: «اولین پورسانتم را خرج امام حسین (ع) می کنم.» راستش در دلم خیلی به نظرم کودکانه آمد اما وقتی دیدم در شب عاشورا در هیئت محلمان با خرج خود برای سالارش حسین سنگ تمام گذاشت. در دل آهسته نجوا کردم: چقدر من در مقابل دوستان گلدکوئستی ام حقیرم.
- یکی از دوستانم با پورسانتهاش ماه رمضان همین امسال در طرح اکرام ایتام سه کودک یتیم را تحت سرپرستی گرفت. آنوقت بود که در دل آهسته نجوا کردم: چقدر من در مقابل دوستان گلدکوئستی ام حقیرم.
- یه بار از یکی از گلدکوئستی ها هدفش را در گلدکوئست سئوال کردم. جواب داد: «می خوام بچه های بی مادرم را در رفاه کامل بزرگ کنم در حالی که الان به خاطر فقر زیاد و نداری حتی روی دیدنشان را هم ندارم.» در دل آهسته نجوا کردم: چقدر من در مقابل دوستان گلدکوئستی ام حقیرم.
- هفته پیش از حاضرین در جلسه پرسیدم: بچه ها با پولهایی که از گلدکوئست بدست می آورید چکار می کنید؟
بخوانید جوابهای حیرت انگیز را:
· یکی گفت: «میخوام یه خونه بخرم تا مجبور نباشم هر سال مانند خانه بدوش ها از این خانه به آن خانه بروم.»
· یکی دیگه گفت: «یه ماشین می خرم تا خانواده 5 نفری ام را به زیارت امام رضا(ع) برای اولین بار ببرم.»
· دیگری گفت: «دو تا بچه پشت کنکوری دارم اما نمی دانم با حقوق 160 هزار تومن! فعلی ام می توانم خرج دانشگاهشان را بدهم یا نه به خاطر همین تصمیم گرفتم با پورسانت گلدکوئست آنها را به دانشگاه بفرستم.»
در دل آهسته نجوا کردم: چقدر من در مقابل دوستان گلدکوئستی ام حقیرم.
- سه ماه پیش از fun برمی گشتم، با خواهر و برادری آشنا شدم که از اعضای گروه دیگری بودند. وقتی درباره اهدافمان در گلدکوئست صحبت می کردیم برادر گفت: «شوهر خواهرم چند ماه پیش تصادف کرد که منجر به مرگ یک نفر شد و بدلیل عدم توانایی مالی برای پرداخت دیه الان چند ماه است که در زندان بسر می برد و ما میخواهیم با فعالیت در گلدکوئست او را از زندان بیرون بیاوریم تا بالای سر خواهرم و بچه اش باشد.» در دل آهسته نجوا کردم: چقدر من در مقابل دوستان گلدکوئستی ام حقیرم.
- بهار همین امسال (84) بود که در دفتر نمایندگی در میرداماد با آقایی آشنا شدم که اصلا قیافه اش به نتورکرها نمی خورد. راستش اول فکر کردم اشتباهی اومده یااصلا کارگره! اما وقتی با او همصحبت شدم فهمیدم 1170 تا زیرمجموعه داره با تعادل حدود 380 !! جالب این بود که 1170 نفر در طول 7 ماه وارد شده بودند. اگر پرینت زیرمجموعه هایش را به من نشان نداده بود حرفهایش را باور نمی کردم. بهش گفتم: چی بهت انگیزه داد تا اینطور فعالیت کنی؟ گفت: «زمانی که بهم گفتند باید 11 میلیون تومان پول بدهی تا مادرت را درمان کنیم وگرنه امیدی به زندگی او با سلامت کامل نداشته باش! وارد گلدکوئست شدم و دو ماه پیش مادرم را در بهترین شرایط عمل کردیم و الان حالش رو به بهبودی است. در دل آهسته نجوا کردم: چقدر من در مقابل دوستان گلدکوئستی ام حقیرم.
- جمعه پیش از یکی از تازه وارد ها پرسیدم با گلدکوئست به چی می خواهی برسی؟ لیست اهدافش را نشانم داد. دیدم نوشته: «ساختن یک درمانگاه برای روستای .....» در دل آهسته نجوا کردم: چقدر من در مقابل دوستان گلدکوئستی ام حقیرم.
آقای دلسوز مردم، برایت متاسفم.
می دانی چرا؟
باورم نمی شود آیا تو می خواهی مشکلات مردم را حل کنی در حالی که حل مشکلات و نیازهای اولیه و حیاتی مردم برای تو رویا و آرزویی دست نیافتنی محسوب می شه؟!!!
تو به گلدکوئستی ها می گویی برای بخشیده شدن باید پورسانتهای خود را صرف امور خیریه کنند درحالیکه هنوز نمی دانی «چراغی که به خونه رواست .....»؟!!!
واقعا برایت متاسفم.
فقط کمی میان مردم بیا .................
با تشکر از دوست خوبمان: رضا ش
من نه مخالفم نه موافق.. اصلا هیچ استعدادی هم در امر مسائل اقتصادی ندارم . اما .. اگر شما به این کارتون اعتقاد دارید نباید هیچ چیزی ناراحتتون کنه . در ضمن در سیاست های ایرانی چیزی که بسیار دیده می شود این است که کسی نمی تواند پیشرفت کسی را ببیند . از هر دسته یا هر گروه پس تلاش می کند تا سرکوب کند . نه خود را بالا ببرد ..
موفق باشی
خیلی محشره پسر
فرزاد عزیز سلام متنت تا حدودی منو متاسف کرد چون کشور ما با این سهل انگاری ها برای خودش مانع درست کرده نه من و شمای نوعی هم مردم را ناراضی نگه می داره هم برای پیشرفت کشور سنگ بزرگی انداخته به میدان . به هر شکل ز تجربه ها بیاموز و بیاموز تجربه دیگران را تجربه کردن خطاست .
خوب ... به روز کن دیگه